Bizim Mahallenin Çocukları

Bizim Mahallenin Çocukları

Viran bahçenin yadigârı
Erik ağacı altında
Esmerleşen yüzleriyle gülen
Seksek oynayan
Çocukları aradı gözlerim

Ne çocuk kalmış ne ağaç
Küsmüş hayata, dökmüş yapraklarını
Terk edilmişliğin yasını tutuyor
Kuş sesinden yeşilden uzak

Bizim mahallenin çocukları bilmem neredeler?
Hangi hayatın hengâmesi içindeler?

Çatısı çökmüş evin pervazını
Esir almış örümcek ağı
Üstü küllenen ocağın tütmez olmuş bacası
Hiç dolup dolup boşalmamış odaları
Ana rahmi sessizliğiyle durmakta

Bizim mahallenin çocukları bilmem neredeler?
Hangi hayatın hengâmesi içindeler?

Ah ne olur
Yeniden uyanabilse bayram sabahlarına
Bahar gelse 
Açsa lale, sümbül, menekşeler
Ninnilerle uyusa bebeler
Bey odasında masal anlatsa 
Destan söylese nineler

Bizim mahallenin çocukları bilmem neredeler?
Hangi hayatın hengâmesi içindeler?